Ντενίκιν, Αντόν Ιβάνοβιτς

(Anton Ivanovich Denikin, Βαρσοβία 1872 – Αν Άρμπορ, Μίσιγκαν 1947). Ρώσος στρατηγός, διοικητής των λευκών στρατιωτικών δυνάμεων του Νότου κατά τη διάρκεια του ρωσικού εμφύλιου πολέμου, που ακολούθησε την Οκτωβριανή Επανάσταση. Ταπεινής καταγωγής, μπήκε πολύ νέος στη στρατιωτική υπηρεσία, όπου γρήγορα αποκάλυψε τις εξαιρετικές του ικανότητες, επιτυγχάνοντας μια γρήγορη σταδιοδρομία. Αρχηγός του επιτελείου του Κορνίλοφ και διοικητής των τσαρικών στρατευμάτων, αποδέχτηκε - μετά την επανάσταση του Μαρτίου του 1917 - τους νέους συνταγματικούς θεσμούς, χωρίς όμως να συμφωνήσει με το πνεύμα της αναρχίας και της απειθαρχίας, που επικράτησε την εποχή εκείνη για αρκετό διάστημα μέσα στο ρωσικό στράτευμα. Έτσι, η κριτική του έγινε αιτία να υποστεί πολιτικές διώξεις· φυλακίστηκε, αλλά δραπέτευσε σύντομα, για να προσχωρήσει στις δυνάμεις των εθελοντών αντιμπολσεβίκων του ποταμού Δον. Μετά τον θάνατο του Κορνίλοφ, που πέθανε πολεμώντας τον Μάρτιο του 1918, ανέλαβε τη γενική διοίκηση των λευκών και διηύθυνε για δυο χρόνια τις επιχειρήσεις στην περιοχή του Δον και της Ουκρανίας: με τη βοήθεια των δυτικών συμμάχων του A’ Παγκοσμίου πολέμου, κατόρθωσε να κυριεύσει το Ορέλ και να απειλήσει την Τούλα, στα Ν της Μόσχας. Αλλά οι εξαιρετικά προσεγμένες επιθέσεις του, ιδιαίτερα επικίνδυνες από στρατιωτική άποψη, δεν έφεραν ποτέ σε κρίσιμη θέση τους σοβιετικούς, αφού οι άντρες του δεν είχαν γενικά τη λαϊκή υποστήριξη. Τελικά, οι ερυθρές δυνάμεις πέρασαν οριστικά το 1920 στην αντεπίθεση και υποχρέωσαν τον Ν. να υποχωρήσει στον νότο και να εγκαταλείψει τον αγώνα, καταφεύγοντας πρώτα στην Ευρώπη και αργότερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.